Tina Misho - Martine Van Ishoven
Levensloop :
Martine, dochter van luchtvaarthistoricus en -schrijver Armand Van Ishoven en Hilda Seidel, werd geboren in een bourgeois gezin in Antwerpen op 24 oktober 1953. Zij is leerling bij De Dames van het Christelijk Onderwijs in Antwerpen en vervolgt omwille van haar liefde voor wiskunde haar studies aan het Onze Lieve Vrouw Instituut alwaar in die periode een gespecialiseerde afdeling, wat destijds Wetenschappelijke A noemde, aangeboden werd.
Via haar vader die ook instructeur zweefvliegen was, is ze al van jongs af gebeten door de microbe en is 1969 is ze dan ook de jongste zweefvliegster van België. Als teenager heeft ze geen enkele interesse voor uitgaan en discoteken en brengt eigenlijk al haar vrije tijd door op de luchthaven te Antwerpen/Deurne.
In de zweefvliegclub wordt ze een drijvende kracht als ze op 15jarige leeftijd voor het eerst het jaarlijkse clubbal gaat organiseren en algauw ook de publicatie van het clubtijdschrift "Het Trimmeken" op zich neemt. Naast het zweefvliegen brengt ze een groot deel van haar tijd door in het gezelschap van alles en iedereen die wat met luchtvaart te maken heeft. Een van haar beste vrienden wordt Albert Machiels, Mac voor de ingewijden, de toenmalige chef verkeersleider op het vliegveld van Antwerpen/Deurne. Zijn invloed vinden we later terug als zij speciaal voor ballonvaarders een cursus schrijft en cursussen organiseert tot het bekomen van een radiolicentie.
Het lag dan ook voor de hand dat ze iemand uit de luchtvaartwereld zou huwen. Het werd op 2 juni 1973 Carl Van Tichelen, onderluchthavenmeester op de luchthaven te Antwerpen/Deurne. Zij zou net een jaar als directiesecretaresse gewerkt hebben bij het Ingenieursbedrijf De Bruyn & Van Dongen toen ze besliste even alle activiteiten beroeps- en in de lucht te stoppen om zich volledig aan haar gezin te wijden dat twee zoons zou krijgen : David, geboren op 7 mei 1975 en Denis, geboren op 19 april 1977.
Zowel papa als echtgenoot hadden een onvoorstelbare collectie boeken en tijdschriften en dat was voor Martine aanleiding om te gaan leren boekbinden. Even later startte zij op de Amerikalei te Antwerpen een winkel voor 'aparte' muurbekleding gespecialiseerd in wandtapijten evenals een boekbinderij en een kunstgalerij. Haar allereerste tentoonstelling "moderne wnadtapijten van eigen bodem" werd ingewijd door R. Walgrave, directeur van het Museum Sterckshof en was een enorm succes.
Niettegenstaande haar zeer klassieke opvattingen over het huwelijk gaf zij na 10 jaar toe aan een nieuwe liefde in haar leven : de bekende ballonvaarder Jan Boeykens, meerdere malen Belgisch kampioen. Samen met hem richtte zij Magic Balloon Company op, een firma die publiciteit maakte met warme luchtballons. Zij gingen cursussen schrijven en inrichten, organiseerden grote ballonmeetings, namen het belgische agentschap van de spaanse ballonfabrikant Magic op zich en hadden ook een enorme tegenslag toen zij zich waagden aan de eerste zeppelin voor publiciteit in Belgie ...
Met haar beide zonen nemen zij nog de leiding van een groot sportcentrum op zich maar Jan krijgt kanker en verkiest alleen terug naar de kust te keren ... waarna Martine naar de Dominicaanse Republiek vertrekt. Zij bleef er 7 jaar, richtte met landgenoot Emile Smets, onder de naam Emmasol Communication Centers, de eerste internetcafes op in Sosua en Cabarete, werkte aan de ontwikkeling van het toeristische project Parque Sueno Antilliano en werkte als guest service manager in grote hotels als Puerto Plata Village.
Tijdens een kort verblijf in België leert zij Johan Kooistra kennen. Een Nederlander die in zuid Frankrijk woont. Zij zijn aanvankelijk smoorverliefd maar algauw blijkt dat hun karakters niet bij elkaar passen. Hij zal niettemin de weldoener van haar humanitaire project Mon Majo de Bien blijven en zij zal tot zijn dood trouw voor hem blijven werken. En het zal ook Martine zijn die hem in zijn laatste dagen gaat verzorgen. Gazet Van Antwerpen schrijft in die tijd over Martine : "Met haar sociaal project Mon majo de bien, maakt de Antwerpse Martine Van Ishoven haar jeugddroom waar, iets voor arme en weeskinderen doen. Voor je doodgaat moet je iets goed doen voor je medemens, bleef zij zich inpeperen." De franse televisiezender FR3 wijdt een reportage aan haar project. De wereld ziet er mooi uit.
Maar in 2012 overlijdt Johan heel onverwacht en er breekt een sombere tijd aan als zijn erfgenamen geen oren blijken te hebben naar het goede doel van Martine's vereniging ... en alles en iedereen die er wat mee te maken heeft van hun terreinen verjaagt. Zij zal enige tijd met depressies te kampen krijgen maar haar optimistische karakter haalt toch weer de bovenhand.
Een op en af relatie met de franse Patrick Roger eindigt in de aanschaf van een Tiny House die zij op zijn terrein plaatst en er enkele projketen voorbereidt : Offgrid Ecoparc Catalan en de verenigingen Laduf, coco & rico, charme de cochon, iiiaaa, Safadoré, NoMoHo, permaPvuppan en Potager petite patate.
Leven in haar Tiny House (https://misho.be/tinystinyhouse.html ) of onderweg in haar Trafic in de natuur en met de natuur is haar levensstijl geworden.
2024 Ondertussen is Offgrid Ecoparc Catalan werkelijkheid geworden. Een ongelooflijke opgave, keihard werken maar het geeft ontzettend veel voldoening elke dag weer een goede daad te stellen voor een beter leefmilieu.
Verwezenlijkingen :
- publikatie van het clubtijdschrift van de vzw De Meeuw : het Trimmeken ;
- oprichting van de 1ste Belgische vereniging voor professionele ballonpiloten ;
- publikatie van cursus ballonvliegen ;
- publikatie van de cursus tot het bekomen van een radiolicentie ;
- oprichting van Country Club Catalan
- oprichting van Offgrid Ecoparc Catalan
Publikaties :
- Gazet van Antwerpen 28 feb 2012
- www.offgridecoparccatalan.bio
- http://www.youtube.com/watch?v=DtyWip5aLI8
dank u wel voor uw bezoek
